Ik hmm van je.
Wat zeg je?
Niks.
Ik vind de liefde maar ingewikkeld. Zeker die voor je stiefkind.
Hoewel ik tot over mijn oren verliefd was op hun vader, hield ik niet meteen van zijn dochters. Ze waren twee en vijf. Ik vond ze lief, goed opgevoed en ze roken naar Zwitsal en mandarijntjes. Maar toch. Het voelde alsof ze in het poppenhuis van het Rijksmuseum woonden en ik terloops naar binnen keek. Verrukt, maar eigenlijk onderweg naar het huwelijksportret van Marten en Oopjen.
Oei, dat heb ik ook. Maar kan ik dan toch een goede stiefmoeder zijn?
Ja hoor. Je stiefkind heeft al een vader en een moeder die van hem houden. Hij is voorzien. Alles wat jij voor hem gaat voelen komt daarbovenop. Je bent de popcorn bij de film. Feestelijk. Maar ook zonder popcorn is er de film. Geen zorgen dus als je hart niet meteen overloopt van liefde voor je stiefkind. Dat kost tijd.
Zelf merkte ik aan kleine dingen dat mijn liefde groeide. Dat ik ook aan mijn stiefdochters bleef denken als ze niet bij ons waren. Dat ik in de boekhandel bij de voorleesboeken voor vijfjarigen bleef hangen en Ronja de Roversdochter kocht, voor als de oudste groter was. Dat ik aan een vriendin vertelde dat de jongste knoflook-olijven én haring lustte, zo van de staart. En dat het me niks uitmaakte als mijn vriendin dan stiekem achter haar hand gaapte.
Maar wat als de liefde uitblijft?
Die kans bestaat. Soms zijn een lange adem en de beste bedoelingen niet genoeg. You can’t always get what you want.
Ik ken een stel dat elkaars grote liefde is, maar het lukt haar maar niet om zijn kinderen leuk te vinden. De jongste van vijftien kan nog geen pak melk openmaken en de oudste legt zelfs tijdens het plassen zijn iPhone 11 niet weg. Hun vader voelt zich zo schuldig over de scheiding dat hij aan opvoeden niet toekomt. Ze hebben besloten het samenwonen uit te stellen tot alle kinderen uit huis zijn.
Dus het is verboden om samen te wonen als ik niet van mijn stiefkind hou?
Welnee. Tussen niet leuk vinden en houden van is genoeg ruimte om gezellig met elkaar in één huis te wonen.
Mijn collega J. woont samen met een man met twee pubers, die ze naar eigen zeggen ‘heeft geaccepteerd’. Ze geniet ervan hoe gek haar partner op zijn zonen is: ‘Het is een gezellige invasie als ze het weekend bij ons zijn. Maar ook een uitstekend moment om de tentoonstelling van Erwin Olaf te bezoeken in Den Haag, koffie te drinken bij mijn broer of mijn ademhaling te oefenen tijdens een Yin yogales.’
Leuk voor je stiefkind, al dat getwijfel.
Gelukkig hoeft je stiefkind er geen last van te hebben. Je hoeft je twijfels niet met hem te delen (waarom zou je?).
Leer je stiefkind beter kennen. Bouw samen de Millennium Falcon van Lego. Leg hem staartdelingen uit én het kofschip. Laat hem vertellen over zijn favoriete vlogger op YouTube. Leer de namen van zijn vrienden uit je hoofd en vraag of ze van pizza of spaghetti bolognese houden. Zodat je een van de twee op tafel kunt zetten als ze op vrijdag aanschuiven.
Tijd en aandacht dus?
Yes, my dear!
En dan kan het soms zomaar goed komen.
Hoe ik de moeder van mijn meiden interviewde (en die ene vraag durfde te stellen)